آموزش ثبت زمان (تایم شیت)

ثبت زمان به ما کمک می‌کند با عادتِ زندگی کردن در ابهام مواجه شویم؛ این ابزار تضمین می‌کند مسائل را روشنتر ببینیم و به یاد داشته باشیم که چه کارهایی را به انجام رسانده‌ایم و چه چیزهایی را انجام نداده‌ایم. به مرور با یادگیری ثبت این منبع محدود، ما به شفافیت بیشتری می‌رسیم؛ این معنای هوشیاریِ زمان است.

سیستم و شکل نوشتن، نوشتن روی کاغذ یا به صورت کامپیوتری، رسمی یا غیررسمی مهم نیست. آنچه اهمیت دارد تمرین آن است که با آرامش و نظم، لیستی از فعالیتهای خود تهیه کنیم تا از این طریق پی ببریم که با زمان خود چه می‌کنیم. اطلاعات حاصل از این نوشتن روشنایی‌بخش است. پس از مدتی، ما الگوهای خود را می‌بینیم. ما به روشنی در می‌یابیم که با ساعتهای خود در روز و با روزهای خود در هفته چه می‌کنیم. می‌بینیم که چقدر از وقت خود را برای اهدافی که معین کرده‌ایم و یا موارد دیگر صرف کرده‌ایم. رفتن به خرید، سه ساعت کار داوطلبانه، مرتب کردن جعبه عکسهای قدیمی، تماس با یک دوست قدیمی، پرسه زدن در اینترنت. این لیست می‌تواند بی پایان باشد و برای هر کدام از ما متفاوت است.

ثبت زمان همچنین به روشنی به ما نشان می‌دهد که برای اتمام کاری خاص، به چه مدت زمان نیاز داریم. در برخی از موارد ما بیشتر از میزان لازم تخمین می‌زنیم، در موارد دیگر زمان کمتری تخمین می‌زنیم. این تمرین‌ها همچون کِشتی یدک کش به آرامی ما را از مِه و ابهام مزمن بیرون می‌کشد، ابهامی که زمان ما را بی‌ارزش کرده و مانع کامیابی و سعادت ما شده است. بدون داشتن این آگاهی، گویی تلاش می‌کنیم زندگی را از راهی صعب و در میان مِه‌ی غلیظ هدایت کنیم. ثبت زمان راه را برای ما روشن می‌کند و به ما این امکان را می‌دهد که آنچه را انجام داده‌ایم و آنچه را انجام نداده‌ایم ببینیم و اقرار کنیم. دیدن و اقرار کردن هر دوی آنها برای بهبودی ما اساسی است.